Ουάσινγκτον
Ένα μεγάλο μέρος από τους κομήτες που γυροφέρνουν το Ηλιακό Σύστημα είναι τα κλοπιμαία που συγκέντρωσε ο Ήλιος περνώντας από τη γειτονιά άλλων άστρων, υποδεικνύει μια λεπτομερής προσομοίωση που ολοκλήρωσαν Αμερικανοί ερευνητές.
«Ο Ήλιος μας είναι ένα αρκετά βαρύ αστέρι», ικανό να κλέψει κομήτες από άλλα άστρα χάρη στην ισχυρή βαρυτική του έλξη, αναφέρει ο Ρέιμον Μπράσερ, μέλος της ερευνητικής ομάδας που παρουσιάζει το νέο μοντέλο στο περιοδικό Science.
Οι κομήτες, σώματα από σκόνη και πάγους, θεωρούνται κατάλοιπα από το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος πριν από περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια.
Σχεδόν όλοι βρίσκονται συγκεντρωμένοι στο λεγόμενο Νέφος του Όορτ, ένα σφαιρικό νέφος από παγωμένα σώματα πολύ πέρα από τις τροχιές των πλανητών, σε απόσταση σχεδόν ενός έτους φωτός από τον Ήλιο.
Ελάχιστοι κομήτες μετακινούνται περιστασιακά από το Νέφος του Όορτ στο εσωτερικό του Ηλιακού Συστήματος, και ακόμα λιγότεροι εμφανίζονται περιοδικά κάθε λίγα χρόνια ή δεκαετίες.
Όπως εξηγεί το Nature.com, ένα από τα πλέον αποδεκτά μοντέλα για το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος προβλέπει ότι περίπου 6 δισεκατομμύρια κομήτες σχηματίστηκαν με τα υλικά που περίσσεψαν από τη δημιουργία των πλανητών.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι άλλα μοντέλα ανεβάζουν τον αριθμό των κομητών στα 400 δισεκατομμύρια. Αν αυτές οι εκτιμήσεις ευσταθούν, το ερώτημα που γεννάται είναι πού βρέθηκαν τόσοι κομήτες.
Μια πιθανή απάντηση στο μυστήριο έρχεται τώρα από την ομάδα του Χάρολντ Λέβισον, αστρονόμου του Southwest Research Institute στο Κολοράντο των ΗΠΑ.
Οι ερευνητές δημιούργησαν αρχικά ένα μαθηματικό μοντέλο στο οποίο πολλά άστρα εμφανίζονται ταυτόχρονα μέσα σε ένα αρχέγονο σύννεφο αερίου και σχηματίζουν έτσι ένα αστρικό σμήνος.
Το αέριο σταδιακά συμπυκνώνεται και σχηματίζει άστρα, πλανήτες και δισεκατομμύρια κομήτες, οι οποίοι συσσωρεύονται σε τροχιές μακριά από τα μητρικά τους άστρα. Άλλοι παραμένουν για πάντα σε τροχιά, άλλοι εκτινάσσονται βαθιά μέσα στο σύννεφο που περικλείει το αστρικό σμήνος.
Καθώς τα άστρα περιστασιακά περνούν το ένα κοντά από το άλλο, σε διάστημα εκατομμυρίων ετών, τα βαρύτερα άστρα έλκουν ξένους κομήτες και τους συγκρατούν σε τροχιά γύρω τους. Η προσομοίωση δείχνει ότι ο Ήλιος θα μπορούσε έτσι να συγκεντρώσει τους εκατοντάδες δισεκατομμύρια κομήτες που προβλέπουν οι εκτιμήσεις.
Η μελέτη μπορεί μεν να προσφέρει λύση στο μυστήριο των κομητών, ωστόσο τα αποτελέσματα δεν μπορεί να θεωρηθούν οριστικά: Οι ερευνητές παραδέχονται ότι χρειάστηκε να δεχθούν μια σειρά από ανεπιβεβαίωτες υποθέσεις, οι οποίες αφορούν μεταξύ άλλων τον αριθμό των πλανητών γύρω από κάθε άστρο, τη χρονική περίοδο σχηματισμού των κομητών, αλλά και τον ακριβή αριθμό τους.
«Ο Ήλιος μας είναι ένα αρκετά βαρύ αστέρι», ικανό να κλέψει κομήτες από άλλα άστρα χάρη στην ισχυρή βαρυτική του έλξη, αναφέρει ο Ρέιμον Μπράσερ, μέλος της ερευνητικής ομάδας που παρουσιάζει το νέο μοντέλο στο περιοδικό Science.
Οι κομήτες, σώματα από σκόνη και πάγους, θεωρούνται κατάλοιπα από το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος πριν από περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια.
Σχεδόν όλοι βρίσκονται συγκεντρωμένοι στο λεγόμενο Νέφος του Όορτ, ένα σφαιρικό νέφος από παγωμένα σώματα πολύ πέρα από τις τροχιές των πλανητών, σε απόσταση σχεδόν ενός έτους φωτός από τον Ήλιο.
Ελάχιστοι κομήτες μετακινούνται περιστασιακά από το Νέφος του Όορτ στο εσωτερικό του Ηλιακού Συστήματος, και ακόμα λιγότεροι εμφανίζονται περιοδικά κάθε λίγα χρόνια ή δεκαετίες.
Όπως εξηγεί το Nature.com, ένα από τα πλέον αποδεκτά μοντέλα για το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος προβλέπει ότι περίπου 6 δισεκατομμύρια κομήτες σχηματίστηκαν με τα υλικά που περίσσεψαν από τη δημιουργία των πλανητών.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι άλλα μοντέλα ανεβάζουν τον αριθμό των κομητών στα 400 δισεκατομμύρια. Αν αυτές οι εκτιμήσεις ευσταθούν, το ερώτημα που γεννάται είναι πού βρέθηκαν τόσοι κομήτες.
Μια πιθανή απάντηση στο μυστήριο έρχεται τώρα από την ομάδα του Χάρολντ Λέβισον, αστρονόμου του Southwest Research Institute στο Κολοράντο των ΗΠΑ.
Οι ερευνητές δημιούργησαν αρχικά ένα μαθηματικό μοντέλο στο οποίο πολλά άστρα εμφανίζονται ταυτόχρονα μέσα σε ένα αρχέγονο σύννεφο αερίου και σχηματίζουν έτσι ένα αστρικό σμήνος.
Το αέριο σταδιακά συμπυκνώνεται και σχηματίζει άστρα, πλανήτες και δισεκατομμύρια κομήτες, οι οποίοι συσσωρεύονται σε τροχιές μακριά από τα μητρικά τους άστρα. Άλλοι παραμένουν για πάντα σε τροχιά, άλλοι εκτινάσσονται βαθιά μέσα στο σύννεφο που περικλείει το αστρικό σμήνος.
Καθώς τα άστρα περιστασιακά περνούν το ένα κοντά από το άλλο, σε διάστημα εκατομμυρίων ετών, τα βαρύτερα άστρα έλκουν ξένους κομήτες και τους συγκρατούν σε τροχιά γύρω τους. Η προσομοίωση δείχνει ότι ο Ήλιος θα μπορούσε έτσι να συγκεντρώσει τους εκατοντάδες δισεκατομμύρια κομήτες που προβλέπουν οι εκτιμήσεις.
Η μελέτη μπορεί μεν να προσφέρει λύση στο μυστήριο των κομητών, ωστόσο τα αποτελέσματα δεν μπορεί να θεωρηθούν οριστικά: Οι ερευνητές παραδέχονται ότι χρειάστηκε να δεχθούν μια σειρά από ανεπιβεβαίωτες υποθέσεις, οι οποίες αφορούν μεταξύ άλλων τον αριθμό των πλανητών γύρω από κάθε άστρο, τη χρονική περίοδο σχηματισμού των κομητών, αλλά και τον ακριβή αριθμό τους.
Newsroom ΔΟΛ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου