Ουάσινγκτον
Δίκτυα δορυφόρων που συλλέγουν ηλιακή ενέργεια και την ακτινοβολούν στη Γη θα μπορούσαν να αποτελέσουν σημαντικό εργαλείο για την κάλυψη των παγκόσμιων αναγκών σε ηλεκτρικό ρεύμα, εφόσον οι κυβερνήσεις διαθέσουν τα απαραίτητα κονδύλια.
Αυτό είναι το συμπέρασμα διετούς μελέτης για λογαριασμό της Διεθνούς Ακαδημίας Αστροναυτικής, ενός οργανισμού με έδρα στο Παρίσι που συγκεντρώνει σημαντικά στελέχη της διαστημικής βιομηχανίας. Η μελέτη περιήλθε στην κατοχή του Reuters ενόψει της δημοσιοποίησής της στην Ουάσινγκτον.
Η ιδέα της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας σε τροχιά δεν είναι βέβαια καινούργια -τα τελευταία 40 χρόνια έχει εξεταστεί από τη NASA και το αμερικανικό υπουργείο Ενέργειας, μεταξύ άλλων.
Η ιδέα είναι να τεθούν σε γεωστατική τροχιά πάνω από τον ισημερινό δεκάδες δορυφόροι, οι οποίοι θα ανέπτυσσαν ηλιακούς συλλέκτες με εμβαδόν αρκετά τετραγωνικά χιλιόμετρα ο καθένας. Το σύστημα θα μπορούσε να συλλέγει άφθονη ηλιακή ενέργεια όλο το 24ωρο και να τη μεταδίδει σε επίγειους σταθμούς, είτε με λέιζερ είτε με πομπούς μικροκυμάτων.
Η διαστημική ηλιακή ενέργεια θα μπορούσε να γίνει οικονομικά βιώσιμη σε τρεις δεκαετίες, καταλήγει η μελέτη, χωρίς όμως να προτείνει μια συγκεκριμένη αρχιτεκτονική για το σύστημα.
Για πολλούς, όμως, η ιδέα παραμένει υπερφιλόδοξη, αφού θεωρούν ότι το κόστος της ανάπτυξης και εκτόξευσης τροχιακών συστημάτων θα έπρεπε να μειωθεί κατά δέκα φορές προκειμένου να είναι το σχέδιο οικονομικά βιώσιμο. Οι σκεπτικιστές επικαλούνται επίσης την έλλειψη επαρκών μελετών και τον κίνδυνο δημιουργίας επικίνδυνων διαστημικών σκουπιδιών.
Η ανάπτυξη, κατασκευή και εκτόξευση ενός δοκιμαστικού συστήματος θα είναι τεχνικά εφικτή σε ένα με δύο δεκαετίες, θα κόστιζε όντως δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια, παραδέχονται οι συντάκτες της νέας μελέτης.
Εκτιμούν όμως ότι το σχέδιο θα ήταν οικονομικά βιώσιμο λόγω δύο κυρίως παραγόντων: πρώτον, οι κυβερνήσεις δίνουν πλέον κίνητρα για τις τεχνολογίες καθαρής ενέργειας. Δεύτερον, το κόστος των εκτοξεύσεων θα μειωθεί δραστικά μετά την απόφαση της NASA να αναθέσει σε ιδιώτες τις διαστημικές μεταφορές.
Οι φθηνοί πύραυλοι μιας χρήσης θα μείωναν το κόστος ενός δοκιμαστικού συστήματος κατά δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια, εκτιμά η ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής τον Τζον Μάνκινς, ο οποίος είχε εργαστεί στη NASA για 25 χρόνια και ήταν επικεφαλής του τμήματος νέων συλλήψεων.
«Είναι ξεκάθαρο ότι η ηλιακή ενέργεια από το Διάστημα θα μπορούσε να παίξει εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στην κάλυψη των παγκόσμιων αναγκών για ενέργεια τον 21ο αιώνα» γράφουν ο Μάνκινς και οι συνεργάτες του.
Ο Μάνκινς είναι πρόεδρος της καλιφορνέζικης εταιρείας Artemis, η οποία χρηματοδοτείται από τη NASA με περίπου 100.000 δολάρια για την προώθηση της διαστημικής ηλιακής ενέργειας.
Αυτό είναι το συμπέρασμα διετούς μελέτης για λογαριασμό της Διεθνούς Ακαδημίας Αστροναυτικής, ενός οργανισμού με έδρα στο Παρίσι που συγκεντρώνει σημαντικά στελέχη της διαστημικής βιομηχανίας. Η μελέτη περιήλθε στην κατοχή του Reuters ενόψει της δημοσιοποίησής της στην Ουάσινγκτον.
Η ιδέα της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας σε τροχιά δεν είναι βέβαια καινούργια -τα τελευταία 40 χρόνια έχει εξεταστεί από τη NASA και το αμερικανικό υπουργείο Ενέργειας, μεταξύ άλλων.
Η ιδέα είναι να τεθούν σε γεωστατική τροχιά πάνω από τον ισημερινό δεκάδες δορυφόροι, οι οποίοι θα ανέπτυσσαν ηλιακούς συλλέκτες με εμβαδόν αρκετά τετραγωνικά χιλιόμετρα ο καθένας. Το σύστημα θα μπορούσε να συλλέγει άφθονη ηλιακή ενέργεια όλο το 24ωρο και να τη μεταδίδει σε επίγειους σταθμούς, είτε με λέιζερ είτε με πομπούς μικροκυμάτων.
Η διαστημική ηλιακή ενέργεια θα μπορούσε να γίνει οικονομικά βιώσιμη σε τρεις δεκαετίες, καταλήγει η μελέτη, χωρίς όμως να προτείνει μια συγκεκριμένη αρχιτεκτονική για το σύστημα.
Για πολλούς, όμως, η ιδέα παραμένει υπερφιλόδοξη, αφού θεωρούν ότι το κόστος της ανάπτυξης και εκτόξευσης τροχιακών συστημάτων θα έπρεπε να μειωθεί κατά δέκα φορές προκειμένου να είναι το σχέδιο οικονομικά βιώσιμο. Οι σκεπτικιστές επικαλούνται επίσης την έλλειψη επαρκών μελετών και τον κίνδυνο δημιουργίας επικίνδυνων διαστημικών σκουπιδιών.
Η ανάπτυξη, κατασκευή και εκτόξευση ενός δοκιμαστικού συστήματος θα είναι τεχνικά εφικτή σε ένα με δύο δεκαετίες, θα κόστιζε όντως δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια, παραδέχονται οι συντάκτες της νέας μελέτης.
Εκτιμούν όμως ότι το σχέδιο θα ήταν οικονομικά βιώσιμο λόγω δύο κυρίως παραγόντων: πρώτον, οι κυβερνήσεις δίνουν πλέον κίνητρα για τις τεχνολογίες καθαρής ενέργειας. Δεύτερον, το κόστος των εκτοξεύσεων θα μειωθεί δραστικά μετά την απόφαση της NASA να αναθέσει σε ιδιώτες τις διαστημικές μεταφορές.
Οι φθηνοί πύραυλοι μιας χρήσης θα μείωναν το κόστος ενός δοκιμαστικού συστήματος κατά δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια, εκτιμά η ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής τον Τζον Μάνκινς, ο οποίος είχε εργαστεί στη NASA για 25 χρόνια και ήταν επικεφαλής του τμήματος νέων συλλήψεων.
«Είναι ξεκάθαρο ότι η ηλιακή ενέργεια από το Διάστημα θα μπορούσε να παίξει εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στην κάλυψη των παγκόσμιων αναγκών για ενέργεια τον 21ο αιώνα» γράφουν ο Μάνκινς και οι συνεργάτες του.
Ο Μάνκινς είναι πρόεδρος της καλιφορνέζικης εταιρείας Artemis, η οποία χρηματοδοτείται από τη NASA με περίπου 100.000 δολάρια για την προώθηση της διαστημικής ηλιακής ενέργειας.
Newsroom ΔΟΛ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου