Λονδίνο
Δύο άνδρες στη Βρετανία, οι οποίοι διαπίστωσαν ότι ο βιολογικός τους πατέρας ήταν ο ιδιοκτήτης της ιδιωτικής κλινικής στην οποία συνελήφθησαν, υποστηρίζουν τώρα ότι ο ίδιος άνθρωπος ήταν ο μυστικός δωρητής σπέρματος σε εκατοντάδες ακόμα περιπτώσεις.
Ο αριθμός αυτός πιθανώς θα ήταν παγκόσμιο ρεκόρ για δωρητή σπέρματος, καθώς ξεπερνά κατά πολύ τους αριθμούς των παιδιών που φέρονται να έχουν αποκτήσει ορισμένοι δωρητές σπέρματος στις ΗΠΑ.
Το ζήτημα δεν είναι μόνο ηθικό αλλά και ιατρικό καθώς η πρακτική των πολλαπλών δωρεών ευνοεί τη διάδοση γονιδίων που προδιαθέτουν για ασθένειες, ή ακόμα και τις περιπτώσεις αιμομιξίας από άνδρες και γυναίκες που δεν γνωρίζουν ότι είναι ετεροθαλή αδέλφια.
Στις περισσότερες χώρες ισχύει σήμερα νομικό όριο στον αριθμό των απογόνων για τους δωρητές σπέρματος.
Κακόφημη κλινική
Περίπου 1.500 παιδιά συνελήφθησαν με τη μέθοδο της τεχνητής σπερματέγχυσης στην «κλινική Μπάρτον» του Λονδίνου από τις αρχές της δεκαετίας του 1940 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '60, αναφέρουν οι Sunday Times.
Η κλινική είχε ιδρυθεί από την γιατρό Μέρι Μπάρτον και τον βιολόγο σύζυγό της Μπέρτολντ Βίσνερ, οι οποίοι λέγεται ότι συγκέντρωναν δείγματα σπέρματος από εξαιρετικά ευφυείς άνδρες του κοινωνικού τους κύκλου.
Η κλινική ήταν εξαρχής αμφιλεγόμενη και επρόκειτο να κλείσει έπειτα από γνωμοδότηση ειδικής επιτροπής το 1948, η οποία όμως ουδέποτε εφαρμόστηκε.
Γενετικές εξετάσεις σε 18 παιδιά που είχαν συλληφθεί στην κλινική Μπάρτον από το 1943 έως το 1962 αποκαλύπτουν τώρα ότι 12 από αυτά (δηλαδή τα δύο τρίτα) είναι βιολογικοί απόγονοι του Βίσνερ. Αν κανείς δεχθεί ότι το δείγμα των εξετάσεων είναι αντιπροσωπευτικό, ο Βίσνερ πρέπει να είχε αποκτήσει 300 με 600 παιδιά.
Ανεξάρτητοι ειδικοί στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή χαρακτήρισαν «ευλογοφανή» αυτόν τον υπολογισμό στους Sunday Times.
Την υπόθεση αποκάλυψαν δύο από αυτά τα παιδιά, ο σκηνοθέτης Μπάρι Στίβενς και ο δικηγόρος Ντέιβιντ Γκόλανζ, οι οποίοι είχαν την περιέργεια να μάθουν ποιος ήταν ο βιολογικός τους πατέρας και πραγματοποίησαν έρευνα μόνοι τους.
Η αλήθεια είναι ότι τη δεκαετία του 1940 οι τεχνικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής ήταν εξαιρετικά αμφιλεγόμενες και ενδέχεται η κλινική να αντιμετώπιζε έλλειψη δωρητών.
Η κατακραυγή ήταν όμως σφοδρή όταν το ζεύγος των ιδιοκτητών δημοσίευσε επιστημονικό άρθρο για την κλινική το 1945 στο British Medical Journal. Ένας γιατρός που κλήθηκε να σχολιάσει τη δημοσίευση στη Βουλή των Λόρδων περιέγραψε τις πρακτικές της κλινικής ως «έργο του Βελζεβούλ».
Είναι μάλιστα ενδεικτικό του κλίματος της εποχής ότι το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε κατά μίας γυναίκας σε υπόθεση έκδοσης διαζυγίου, με το επιχείρημα ότι η τεχνητή γονιμοποίηση στην οποία είχε υποβληθεί συνιστούσε απιστία.
Το 1948, επιτροπή που διόρισε η κυβέρνηση έλεγξε την κλινική Μπάρτον και έκρινε ότι η τεχνητή σπερματέγχυση -σήμερα κοινή πρακτική- έπρεπε να απαγορευτεί.
Δεδομένου ότι ο Μπέρτολντ Βίσνερ και η σύζυγός του έχουν πια πεθάνει, τα όσα συνέβησαν στη διαβόητη κλινική τους μπορούν να διερευνηθούν περαιτέρω μόνο με γενετικές εξετάσεις σε περισσότερα από τα παιδιά τους.
Ο αριθμός αυτός πιθανώς θα ήταν παγκόσμιο ρεκόρ για δωρητή σπέρματος, καθώς ξεπερνά κατά πολύ τους αριθμούς των παιδιών που φέρονται να έχουν αποκτήσει ορισμένοι δωρητές σπέρματος στις ΗΠΑ.
Το ζήτημα δεν είναι μόνο ηθικό αλλά και ιατρικό καθώς η πρακτική των πολλαπλών δωρεών ευνοεί τη διάδοση γονιδίων που προδιαθέτουν για ασθένειες, ή ακόμα και τις περιπτώσεις αιμομιξίας από άνδρες και γυναίκες που δεν γνωρίζουν ότι είναι ετεροθαλή αδέλφια.
Στις περισσότερες χώρες ισχύει σήμερα νομικό όριο στον αριθμό των απογόνων για τους δωρητές σπέρματος.
Κακόφημη κλινική
Περίπου 1.500 παιδιά συνελήφθησαν με τη μέθοδο της τεχνητής σπερματέγχυσης στην «κλινική Μπάρτον» του Λονδίνου από τις αρχές της δεκαετίας του 1940 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '60, αναφέρουν οι Sunday Times.
Η κλινική είχε ιδρυθεί από την γιατρό Μέρι Μπάρτον και τον βιολόγο σύζυγό της Μπέρτολντ Βίσνερ, οι οποίοι λέγεται ότι συγκέντρωναν δείγματα σπέρματος από εξαιρετικά ευφυείς άνδρες του κοινωνικού τους κύκλου.
Η κλινική ήταν εξαρχής αμφιλεγόμενη και επρόκειτο να κλείσει έπειτα από γνωμοδότηση ειδικής επιτροπής το 1948, η οποία όμως ουδέποτε εφαρμόστηκε.
Γενετικές εξετάσεις σε 18 παιδιά που είχαν συλληφθεί στην κλινική Μπάρτον από το 1943 έως το 1962 αποκαλύπτουν τώρα ότι 12 από αυτά (δηλαδή τα δύο τρίτα) είναι βιολογικοί απόγονοι του Βίσνερ. Αν κανείς δεχθεί ότι το δείγμα των εξετάσεων είναι αντιπροσωπευτικό, ο Βίσνερ πρέπει να είχε αποκτήσει 300 με 600 παιδιά.
Ανεξάρτητοι ειδικοί στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή χαρακτήρισαν «ευλογοφανή» αυτόν τον υπολογισμό στους Sunday Times.
Την υπόθεση αποκάλυψαν δύο από αυτά τα παιδιά, ο σκηνοθέτης Μπάρι Στίβενς και ο δικηγόρος Ντέιβιντ Γκόλανζ, οι οποίοι είχαν την περιέργεια να μάθουν ποιος ήταν ο βιολογικός τους πατέρας και πραγματοποίησαν έρευνα μόνοι τους.
Η αλήθεια είναι ότι τη δεκαετία του 1940 οι τεχνικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής ήταν εξαιρετικά αμφιλεγόμενες και ενδέχεται η κλινική να αντιμετώπιζε έλλειψη δωρητών.
Η κατακραυγή ήταν όμως σφοδρή όταν το ζεύγος των ιδιοκτητών δημοσίευσε επιστημονικό άρθρο για την κλινική το 1945 στο British Medical Journal. Ένας γιατρός που κλήθηκε να σχολιάσει τη δημοσίευση στη Βουλή των Λόρδων περιέγραψε τις πρακτικές της κλινικής ως «έργο του Βελζεβούλ».
Είναι μάλιστα ενδεικτικό του κλίματος της εποχής ότι το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε κατά μίας γυναίκας σε υπόθεση έκδοσης διαζυγίου, με το επιχείρημα ότι η τεχνητή γονιμοποίηση στην οποία είχε υποβληθεί συνιστούσε απιστία.
Το 1948, επιτροπή που διόρισε η κυβέρνηση έλεγξε την κλινική Μπάρτον και έκρινε ότι η τεχνητή σπερματέγχυση -σήμερα κοινή πρακτική- έπρεπε να απαγορευτεί.
Δεδομένου ότι ο Μπέρτολντ Βίσνερ και η σύζυγός του έχουν πια πεθάνει, τα όσα συνέβησαν στη διαβόητη κλινική τους μπορούν να διερευνηθούν περαιτέρω μόνο με γενετικές εξετάσεις σε περισσότερα από τα παιδιά τους.
Newsroom ΔΟΛ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου