Ουάσινγκτον
Η μελέτη μακρινών λευκών νάνων που έχουν «μολυνθεί» από υλικά αστεροειδών
προσφέρει μια εικόνα για το τι περιμένει τον Ήλιο σε μερικά δισεκατομμύρια
χρόνια, πιστεύουν οι αστρονόμοι.
Όταν ο Ήλιος φτάσει στο τέλος της ζωής του, σε περίπου 5 δισ. χρόνια, αρχικά θα διογκωθεί και θα καταπιεί τους πλησιέστερους πλανήτες. Σε επόμενη όμως φάση θα αποτινάξει τα εξωτερικά του στρώματα και θα χάσει έτσι μάζα.
Στην πορεία αυτής της διαδικασίας, πολλοί αστεροειδείς θα εκτραπούν από τις τροχιές τους λόγω βαρυτικής διατάραξης και τελικά θα πέσουν πάνω στον Ήλιο, μολύνοντάς τον με τα υλικά τους.
Στη νέα μελέτη, το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble ανακάλυψε ίχνη εξαερωμένων πετρωμάτων στις ατμόσφαιρες δύο λευκών νάνων, γερασμένων άστρων μεσαίου μεγέθους που έχουν συρρικνωθεί και εκπέμπουν ένα ασθενικό μόνο φως.
Οι φασματοσκοπικές παρατηρήσεις του Hubble αποκάλυψαν ότι οι ατμόσφαιρες των λευκών νάνων περιέχουν πυρίτιο, βασικό συστατικό των αστεροειδών, της Γης και γενικά των πλανητών που αποτελούνται από κυρίως από πετρώματα και όχι από αέριο. Επιπλέον, η αναλογία του πυριτίου προς τον άνθρακα ταιριάζει απόλυτα με αυτό που θα περίμενε κανείς από ένα βραχώδη πλανήτη.
«Όταν τα άστρα αυτά γεννήθηκαν πρέπει να έφτιαξαν πλανήτες. Το υλικό που βλέπουμε αποτελεί ένδειξη ότι αυτό όντως συνέβη» αναφέρει ο Τζέι Φαρίχι του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ στη Βρετανία, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης στο Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.
Το σημαντικό πάντως με τη νέα μελέτη δεν είναι ότι προσφέρει σκηνές από το μέλλον του Ήλιου, αλλά ότι προσφέρει μια μέθοδο για τον εντοπισμό πλανητών σε περιοχές που ήταν δύσκολο να μελετηθούν ως σήμερα.
Σε αντίθεση με τον Ήλιο, ο οποίος ακολουθεί μια μάλλον μοναχική ζωή, πολλά άλλα άστρα κινούνται ενωμένα σε ομάδες, οι οποίες ονομάζονται αστρικά σμήνη. Μέχρι σήμερα οι αστρονόμοι έχουν ανακαλύψει εκατοντάδες πλανήτες σε μοναχικά άστρα, ωστόσο ο εντοπισμός πλανητών σε σμήνη έχει αποδειχθεί εξαιρετικά δύσκολος.
Στην τελευταία μελέτη, οι ερευνητές μελέτησαν τους λευκούς νάνους στο αστρικό σμήνος της Ύδρας, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 150 ετών φωτός, στην κατεύθυνση του αστερισμού του Ταύρου.
Η μελέτη δείχνει για πρώτη φορά ότι τα αστρικά σμήνη παράγουν κι αυτά πλανήτες, των οποίων την ύπαρξη μπορούμε να συμπεράνουμε από τα ίχνη πυριτίου στις ατμόσφαιρες των μητρικών άστρων.
Όταν ο Ήλιος φτάσει στο τέλος της ζωής του, σε περίπου 5 δισ. χρόνια, αρχικά θα διογκωθεί και θα καταπιεί τους πλησιέστερους πλανήτες. Σε επόμενη όμως φάση θα αποτινάξει τα εξωτερικά του στρώματα και θα χάσει έτσι μάζα.
Στην πορεία αυτής της διαδικασίας, πολλοί αστεροειδείς θα εκτραπούν από τις τροχιές τους λόγω βαρυτικής διατάραξης και τελικά θα πέσουν πάνω στον Ήλιο, μολύνοντάς τον με τα υλικά τους.
Στη νέα μελέτη, το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble ανακάλυψε ίχνη εξαερωμένων πετρωμάτων στις ατμόσφαιρες δύο λευκών νάνων, γερασμένων άστρων μεσαίου μεγέθους που έχουν συρρικνωθεί και εκπέμπουν ένα ασθενικό μόνο φως.
Οι φασματοσκοπικές παρατηρήσεις του Hubble αποκάλυψαν ότι οι ατμόσφαιρες των λευκών νάνων περιέχουν πυρίτιο, βασικό συστατικό των αστεροειδών, της Γης και γενικά των πλανητών που αποτελούνται από κυρίως από πετρώματα και όχι από αέριο. Επιπλέον, η αναλογία του πυριτίου προς τον άνθρακα ταιριάζει απόλυτα με αυτό που θα περίμενε κανείς από ένα βραχώδη πλανήτη.
«Όταν τα άστρα αυτά γεννήθηκαν πρέπει να έφτιαξαν πλανήτες. Το υλικό που βλέπουμε αποτελεί ένδειξη ότι αυτό όντως συνέβη» αναφέρει ο Τζέι Φαρίχι του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ στη Βρετανία, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης στο Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.
Το σημαντικό πάντως με τη νέα μελέτη δεν είναι ότι προσφέρει σκηνές από το μέλλον του Ήλιου, αλλά ότι προσφέρει μια μέθοδο για τον εντοπισμό πλανητών σε περιοχές που ήταν δύσκολο να μελετηθούν ως σήμερα.
Σε αντίθεση με τον Ήλιο, ο οποίος ακολουθεί μια μάλλον μοναχική ζωή, πολλά άλλα άστρα κινούνται ενωμένα σε ομάδες, οι οποίες ονομάζονται αστρικά σμήνη. Μέχρι σήμερα οι αστρονόμοι έχουν ανακαλύψει εκατοντάδες πλανήτες σε μοναχικά άστρα, ωστόσο ο εντοπισμός πλανητών σε σμήνη έχει αποδειχθεί εξαιρετικά δύσκολος.
Στην τελευταία μελέτη, οι ερευνητές μελέτησαν τους λευκούς νάνους στο αστρικό σμήνος της Ύδρας, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 150 ετών φωτός, στην κατεύθυνση του αστερισμού του Ταύρου.
Η μελέτη δείχνει για πρώτη φορά ότι τα αστρικά σμήνη παράγουν κι αυτά πλανήτες, των οποίων την ύπαρξη μπορούμε να συμπεράνουμε από τα ίχνη πυριτίου στις ατμόσφαιρες των μητρικών άστρων.
Newsroom ΔΟΛ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου