Τέμπε,
Αριζόνα
Κι όμως,
υπάρχει κάτι που λάμπει στον υπόνομο: η λυματολάσπη, το υπόλειμμα που μένει από
την επεξεργασία των αστικών και βιομηχανικών αποβλήτων, περιέχει χρυσό και άλλα
μέταλλα αξίας εκατομμυρίων δολαρίων, υπολογίζουν αμερικανοί ερευνητές.
Η ιδέα της «εξόρυξης» μετάλλων από τον υπόνομο μπορεί να φαίνεται απίθανη, εφαρμόζεται όμως ήδη σε μια μονάδα βιολογικού καθαρισμού στην Ιαπωνία.
Στην πόλη Σούβα της επαρχίας Ναγκάνο, η εγκατάσταση βιολογικού καθαρισμού επεξεργάζεται λύματα από εργοστάσια παραγωγής συσκευών ακριβείας, τα οποία καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες μετάλλων. Σύμφωνα με το Reuters, σχεδόν δύο κιλά χρυσού ανακτώνται από κάθε τόνο στάχτης που προκύπτει από την καύση λυματολάσπης. Ακόμα και τα κανονικά ορυχεία χρυσού δεν προσφέρουν τέτοιες ποσότητες.
Ή βιομηχανική ζώνη της Σούβα είναι ιδιαίτερη περίπτωση, ωστόσο μια νέα μελέτη δείχνει ότι η απομόνωση μετάλλων από τα λύματα θα μπορούσε να είναι επικερδής και για πολλές άλλες πόλεις -τα αστικά λύματα συχνά αναμειγνύονται με βιομηχανικά λύματα ή ακόμα και με το νερό της βροχής που μεταφέρει μέταλλα του εδάφους.
Η ερευνητική ομάδα στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Αριζόνα χρησιμοποίησε φασματόμετρο μάζας για να προσδιορίσουν την περιεκτικότητα σε μέταλλα δειγμάτων λυματολάσπης που είχαν ληφθεί από διάφορες περιοχές των ΗΠΑ.
Όπως αναφέρουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση Environmental Science & Technology, κάθε τόνος λυματολάσπης περιέχει μέταλλα αξίας 280 δολαρίων, από χρυσό και πλατίνα μέχρι χαλκό και ψευδάργυρο.
Αυτό σημαίνει ότι τα λύματα μιας πόλης του ενός εκατομμυρίου κατοίκων μπορούν να δώσουν μέταλλα αξίας 13 εκατομμυρίων δολαρίων το χρόνο, συμπεριλαμβανομένων 2,6 εκατομμυρίων σε χρυσό και ασήμι.
Οι ερευνητές αναγνωρίζουν ότι τα πραγματικά κέρδη θα ήταν μικρότερα, αφού η απόδοση της επεξεργασίας δεν θα έφτανε ποτέ το 100 τοις εκατό.
Πιστεύουν όμως ότι η επεξεργασία της λυματολάσπης θα μπορούσε τουλάχιστον να καλύψει ένα μέρος του κόστους του βιολογικού καθαρισμού. Επιπλέον, η επεξεργασμένη λυματολάσπη θα μπορούσε να χρησιμοποιείται ως λίπασμα χωρίς τον κίνδυνο παρουσίας βαρέων μετάλλων.
Αυτό βέβαια που θα καθορίσει τη βιωσιμότητα της ιδέας είναι το κόστος απομόνωσης των μετάλλων, το οποίο θα μπορούσε πρακτικά να είναι υψηλότερο από την αξία τους.
Μέχρι όμως να αναπτυχθούν κατάλληλες τεχνολογίες για την «εξόρυξη» χρυσού από τον υπόνομο, τα λύματα μπορούν να βρουν και άλλες χρήσεις.
Όπως επισημαίνει ο δικτυακός τόπος του Science, ένας μικρός αλλά όχι αμελητέος αριθμός μονάδων βιολογικού καθαρισμού στις ΗΠΑ έχει ήδη ξεκινήσει να απομονώνει φώσφορο και άζωτο, τα οποία μπορούν να αξιοποιηθούν ως λίπασμα αντί να προκαλούν ευτροφισμό σε λίμνες και ποτάμια.
Στη Σουηδία, ένα εργοστάσιο βιολογικού καθαρισμού πειραματίζεται με την παραγωγή βιοπλαστικών, ενώ ο Μπιλ Γκέιτς χρηματοδοτεί δοκιμές ενός αποτεφρωτήρα ανθρώπινων αποβλήτων που παράγει ηλεκτρισμό και πόσιμο νερό.
Επιμέλεια: Βαγγέλης Πρατικάκης
Η ιδέα της «εξόρυξης» μετάλλων από τον υπόνομο μπορεί να φαίνεται απίθανη, εφαρμόζεται όμως ήδη σε μια μονάδα βιολογικού καθαρισμού στην Ιαπωνία.
Στην πόλη Σούβα της επαρχίας Ναγκάνο, η εγκατάσταση βιολογικού καθαρισμού επεξεργάζεται λύματα από εργοστάσια παραγωγής συσκευών ακριβείας, τα οποία καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες μετάλλων. Σύμφωνα με το Reuters, σχεδόν δύο κιλά χρυσού ανακτώνται από κάθε τόνο στάχτης που προκύπτει από την καύση λυματολάσπης. Ακόμα και τα κανονικά ορυχεία χρυσού δεν προσφέρουν τέτοιες ποσότητες.
Ή βιομηχανική ζώνη της Σούβα είναι ιδιαίτερη περίπτωση, ωστόσο μια νέα μελέτη δείχνει ότι η απομόνωση μετάλλων από τα λύματα θα μπορούσε να είναι επικερδής και για πολλές άλλες πόλεις -τα αστικά λύματα συχνά αναμειγνύονται με βιομηχανικά λύματα ή ακόμα και με το νερό της βροχής που μεταφέρει μέταλλα του εδάφους.
Η ερευνητική ομάδα στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Αριζόνα χρησιμοποίησε φασματόμετρο μάζας για να προσδιορίσουν την περιεκτικότητα σε μέταλλα δειγμάτων λυματολάσπης που είχαν ληφθεί από διάφορες περιοχές των ΗΠΑ.
Όπως αναφέρουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση Environmental Science & Technology, κάθε τόνος λυματολάσπης περιέχει μέταλλα αξίας 280 δολαρίων, από χρυσό και πλατίνα μέχρι χαλκό και ψευδάργυρο.
Αυτό σημαίνει ότι τα λύματα μιας πόλης του ενός εκατομμυρίου κατοίκων μπορούν να δώσουν μέταλλα αξίας 13 εκατομμυρίων δολαρίων το χρόνο, συμπεριλαμβανομένων 2,6 εκατομμυρίων σε χρυσό και ασήμι.
Οι ερευνητές αναγνωρίζουν ότι τα πραγματικά κέρδη θα ήταν μικρότερα, αφού η απόδοση της επεξεργασίας δεν θα έφτανε ποτέ το 100 τοις εκατό.
Πιστεύουν όμως ότι η επεξεργασία της λυματολάσπης θα μπορούσε τουλάχιστον να καλύψει ένα μέρος του κόστους του βιολογικού καθαρισμού. Επιπλέον, η επεξεργασμένη λυματολάσπη θα μπορούσε να χρησιμοποιείται ως λίπασμα χωρίς τον κίνδυνο παρουσίας βαρέων μετάλλων.
Αυτό βέβαια που θα καθορίσει τη βιωσιμότητα της ιδέας είναι το κόστος απομόνωσης των μετάλλων, το οποίο θα μπορούσε πρακτικά να είναι υψηλότερο από την αξία τους.
Μέχρι όμως να αναπτυχθούν κατάλληλες τεχνολογίες για την «εξόρυξη» χρυσού από τον υπόνομο, τα λύματα μπορούν να βρουν και άλλες χρήσεις.
Όπως επισημαίνει ο δικτυακός τόπος του Science, ένας μικρός αλλά όχι αμελητέος αριθμός μονάδων βιολογικού καθαρισμού στις ΗΠΑ έχει ήδη ξεκινήσει να απομονώνει φώσφορο και άζωτο, τα οποία μπορούν να αξιοποιηθούν ως λίπασμα αντί να προκαλούν ευτροφισμό σε λίμνες και ποτάμια.
Στη Σουηδία, ένα εργοστάσιο βιολογικού καθαρισμού πειραματίζεται με την παραγωγή βιοπλαστικών, ενώ ο Μπιλ Γκέιτς χρηματοδοτεί δοκιμές ενός αποτεφρωτήρα ανθρώπινων αποβλήτων που παράγει ηλεκτρισμό και πόσιμο νερό.
Επιμέλεια: Βαγγέλης Πρατικάκης
Newsroom ΔΟΛ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου