Λονδίνο, Ηνωμένο
Βασίλειο
Εκτός από τα
γονίδια, φαίνεται τελικά ότι το προσδόκιμο ζωής του
ανθρώπου επηρεάζεται και από τον Ήλιο, σύμφωνα με νορβηγική μελέτη που δημοσιεύθηκε
στο επιστημονικό έντυπο Proceedings of Royal Society B.
Ο Ήλιος παράγει ένα πανίσχυρο μαγνητικό πεδίο, το οποίο περνά από διαδοχικές φάσεις ή κύκλους ύφεσης και έξαρσης, που διαρκούν περίπου 11 χρόνια. Οι κύκλοι αυτοί καταγράφονται από το 1749, και σήμερα η Γη διατρέχει τον 24ο ηλιακό κύκλο. Στις ημέρες μας, μάλιστα, ενώ η ηλιακή δραστηριότητα θα έπρεπε να βρίσκεται στο μέγιστο σημείο της, στην πραγματικότητα ο Ήλιος περνάει μια μάλλον ήσυχη φάση.
Στις περιόδους που αποκορυφώνεται η μαγνητική δραστηριότητα του Ήλιου, καθώς και η εκπομπή υπεριώδους ακτινοβολίας, αυξάνονται οι ηλιακές κηλίδες στην επιφάνειά του. Τέτοιες πιο πρόσφατες αποκορυφώσεις υπήρξαν τον Μάρτιο του 2000, τον Ιούλιο του 1989, τον Δεκέμβριο του 1979, τον Νοέμβριο του 1968 και τον Μάρτιο του 1968.
Επιστημονική ομάδα του Νορβηγικού Πανεπιστημίου Επιστήμης και Τεχνολογίας, με επικεφαλής την Δρ Τζίνε Σκέρβο, μελέτησε περίπου 10.000 γεννήσεις και θανάτους σε μια περίοδο άνω των 160 ετών και διαπίστωσε ότι, υπάρχει συσχέτιση ανάμεσα στη διάρκεια της ζωής ενός ανθρώπου και στις φάσεις δραστηριότητας του Ήλιου.
Συγκεκριμένα, όσοι γεννήθηκαν σε περιόδους έντονης ηλιακής δραστηριότητας, πέθαναν κατά μέσο όρο 5,2 χρόνια νωρίτερα από όσους γεννήθηκαν σε περιόδους ύφεσης της δραστηριότητας του Ήλιου. Επίσης, στη διάρκεια των ηλιακών εξάρσεων φαίνεται να αυξάνεται η βρεφική θνησιμότητα, ενώ μειώνεται η μελλοντική αναπαραγωγική ικανότητα ενός ενήλικα.
Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η ηλιακή έξαρση αυξάνει την υπεριώδη ακτινοβολία που φθάνει στη Γη, πράγμα που μπορεί να αποβεί επικίνδυνο για τα βρέφη, καθώς προκαλεί αυξημένες βλάβες στα κύτταρα και στο DNA τους. Οι βλάβες αυτές μπορεί τελικά να συντομεύσουν τη ζωή του ατόμου.
«Η αυξημένη υπεριώδης ακτινοβολία εμποδίζει την παραγωγή της βιταμίνης Β, η οποία παίζει σημαντικό ρόλο στη σύνθεση του DNA», εξηγεί η Δρ Σκέρβο.
«Οι άνθρωποι που γεννήθηκαν στα χρόνια με έντονη ηλιακή δραστηριότητα, είχαν μικρότερη πιθανότητα να ζήσουν πολλά χρόνια, σε σχέση με όσους γεννήθηκαν σε χρονιές με χαμηλή ηλιακή δραστηριότητα. Η υπεριώδης ακτινοβολία μπορεί να καταστείλει ζωτικούς μοριακούς και κυτταρικούς μηχανισμούς στη διάρκεια της πρώιμης ανάπτυξης των έμβιων οργανισμών και έτσι οι διακυμάνσεις της ηλιακής δραστηριότητας μπορεί να επηρεάσουν την υγεία και την αναπαραγωγή», συμπληρώνει.
Άλλοι πάντως επιστήμονες εμφανίζονται επιφυλακτικοί απέναντι στα συμπεράσματα της νορβηγικής μελέτης.
Επιμέλεια: Μαίρη Μπιμπή
Ο Ήλιος παράγει ένα πανίσχυρο μαγνητικό πεδίο, το οποίο περνά από διαδοχικές φάσεις ή κύκλους ύφεσης και έξαρσης, που διαρκούν περίπου 11 χρόνια. Οι κύκλοι αυτοί καταγράφονται από το 1749, και σήμερα η Γη διατρέχει τον 24ο ηλιακό κύκλο. Στις ημέρες μας, μάλιστα, ενώ η ηλιακή δραστηριότητα θα έπρεπε να βρίσκεται στο μέγιστο σημείο της, στην πραγματικότητα ο Ήλιος περνάει μια μάλλον ήσυχη φάση.
Στις περιόδους που αποκορυφώνεται η μαγνητική δραστηριότητα του Ήλιου, καθώς και η εκπομπή υπεριώδους ακτινοβολίας, αυξάνονται οι ηλιακές κηλίδες στην επιφάνειά του. Τέτοιες πιο πρόσφατες αποκορυφώσεις υπήρξαν τον Μάρτιο του 2000, τον Ιούλιο του 1989, τον Δεκέμβριο του 1979, τον Νοέμβριο του 1968 και τον Μάρτιο του 1968.
Επιστημονική ομάδα του Νορβηγικού Πανεπιστημίου Επιστήμης και Τεχνολογίας, με επικεφαλής την Δρ Τζίνε Σκέρβο, μελέτησε περίπου 10.000 γεννήσεις και θανάτους σε μια περίοδο άνω των 160 ετών και διαπίστωσε ότι, υπάρχει συσχέτιση ανάμεσα στη διάρκεια της ζωής ενός ανθρώπου και στις φάσεις δραστηριότητας του Ήλιου.
Συγκεκριμένα, όσοι γεννήθηκαν σε περιόδους έντονης ηλιακής δραστηριότητας, πέθαναν κατά μέσο όρο 5,2 χρόνια νωρίτερα από όσους γεννήθηκαν σε περιόδους ύφεσης της δραστηριότητας του Ήλιου. Επίσης, στη διάρκεια των ηλιακών εξάρσεων φαίνεται να αυξάνεται η βρεφική θνησιμότητα, ενώ μειώνεται η μελλοντική αναπαραγωγική ικανότητα ενός ενήλικα.
Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η ηλιακή έξαρση αυξάνει την υπεριώδη ακτινοβολία που φθάνει στη Γη, πράγμα που μπορεί να αποβεί επικίνδυνο για τα βρέφη, καθώς προκαλεί αυξημένες βλάβες στα κύτταρα και στο DNA τους. Οι βλάβες αυτές μπορεί τελικά να συντομεύσουν τη ζωή του ατόμου.
«Η αυξημένη υπεριώδης ακτινοβολία εμποδίζει την παραγωγή της βιταμίνης Β, η οποία παίζει σημαντικό ρόλο στη σύνθεση του DNA», εξηγεί η Δρ Σκέρβο.
«Οι άνθρωποι που γεννήθηκαν στα χρόνια με έντονη ηλιακή δραστηριότητα, είχαν μικρότερη πιθανότητα να ζήσουν πολλά χρόνια, σε σχέση με όσους γεννήθηκαν σε χρονιές με χαμηλή ηλιακή δραστηριότητα. Η υπεριώδης ακτινοβολία μπορεί να καταστείλει ζωτικούς μοριακούς και κυτταρικούς μηχανισμούς στη διάρκεια της πρώιμης ανάπτυξης των έμβιων οργανισμών και έτσι οι διακυμάνσεις της ηλιακής δραστηριότητας μπορεί να επηρεάσουν την υγεία και την αναπαραγωγή», συμπληρώνει.
Άλλοι πάντως επιστήμονες εμφανίζονται επιφυλακτικοί απέναντι στα συμπεράσματα της νορβηγικής μελέτης.
Επιμέλεια: Μαίρη Μπιμπή
health.in.gr, ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου