Ζυρίχη
Η Λεκάνη του Ουιτγουότερσραντ στη
Νότιο Αφρική έχει δώσει περίπου το μισό από τον χρυσό που κυκλοφορεί σήμερα σε
όλο τον κόσμο. Πώς κατέληξαν εκεί αυτές οι τεράστιες ποσότητες του πολύτιμου μετάλλου;
Ίσως πρέπει να ευχαριστήσουμε μικρόβια που ζούσαν πριν από 3 δισεκατομμύρια
χρόνια, προτείνει μια νέα μελέτη.
Το χρυσάφι της περιοχής, το μεγαλύτερο κοίτασμα του κόσμου, είναι σχεδόν σίγουρα ότι αναδύθηκε από ηφαίστεια όταν η Γη βρισκόταν στα αρχικά στάδια της ζωής της. Οι φλέβες χρυσού που σχηματίστηκαν μέσα στα ηφαίστεια σταδιακά διαβρώθηκαν και απελευθέρωσαν το κίτρινο μέταλλο.
Διαβάστε επίσης:
Το χρυσάφι της περιοχής, το μεγαλύτερο κοίτασμα του κόσμου, είναι σχεδόν σίγουρα ότι αναδύθηκε από ηφαίστεια όταν η Γη βρισκόταν στα αρχικά στάδια της ζωής της. Οι φλέβες χρυσού που σχηματίστηκαν μέσα στα ηφαίστεια σταδιακά διαβρώθηκαν και απελευθέρωσαν το κίτρινο μέταλλο.
Διαβάστε επίσης:
Παραμένει
ωστόσο ασαφές πώς ο χρυσός αυτός κατέληξε στη Λεκάνη του Ουιτγουότερσραντ,
αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τα προϊστορικά ηφαίστεια που το
έφεραν στην επιφάνεια.
Η κρατούσα θεωρία θέλει τα σωματίδια χρυσού να παρασύρθηκαν από τα νερά της βροχής. Τα ποτάμια μετέφεραν τελικά αυτά τα σωματίδια σε ρηχές λίμνες που κάλυπταν τότε τη λεκάνη.
Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nature Geoscience, ο χρυσός δεν μεταφέρθηκε σε στερεά μορφή αλλά σε μορφή ευδιάλυτων ενώσεων του χρυσου.
Όπως υποστηρίζει o Κρίστοφ Χάινριχ στο Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας, η όξινη βροχή που προκάλεσαν οι ηφαιστειακές εκρήξεις διέλυσε τον χρυσό, ο οποίος σχημάτισε στη συνέχεια διαλυτές ενώσεις που παρασύρθηκαν με τα ποτάμια. Όταν το υλικό αυτό έφτασε στις λίμνες του Ουιτγουότερσραντ, μικρόβια που ζούσαν στο νερό ανήγαγαν το χρυσό σε μεταλλική μορφή και τον ανάγκασαν έτσι να πέσει στο βυθό.
«Η βασική χημεία μάς λέει ότι η οργανική ζωή ανάγει χημικά το χρυσό από την ιοντική στη στοιχειακή μορφή του» λέει ο Χάινριχ στο περιοδικό New Scientist.
Ένα βασικό επιχείρημα υπέρ της νέας θεωρίας είναι ότι η ατμόσφαιρα της Γης δεν περιείχε καθόλου οξυγόνο πριν από 3 δισ. χρόνια -το οξυγόνο άρχισε να παράγεται περίπου μισό δισ. χρόνια αργότερα από φωτοσυνθετικά μικρόβια. Το οξυγόνο θα είχε διαλύσει τις διαλυτές ενώσεις του χρυσού με το θείο πολύ πριν προλάβουν να φτάσουν στη λεκάνη του Ουιτγουότερσραντ.
Η θεωρία φαίνεται ευλογοφανής, είναι όμως δύσκολο, και πιθανώς αδύνατο, να επιβεβαιωθεί άμεσα.
Αν όμως ο Χάινριχ έχει δίκιο, η εξορυκτική βιομηχανία μπορεί να λάβει υπόψη τη θεωρία για τον εντοπισμό νέων κοιτασμάτων χρυσού. Ο ίδιος ο ερευνητής δηλώνει ότι θα αναζητούσε σχιστολιθικά πετρώματα με μεγάλη περιεκτικότητα σε άνθρακα, κατάλοιπο των αρχαίων μικροβίων.
Επιμέλεια: Βαγγέλης Πρατικάκης
Η κρατούσα θεωρία θέλει τα σωματίδια χρυσού να παρασύρθηκαν από τα νερά της βροχής. Τα ποτάμια μετέφεραν τελικά αυτά τα σωματίδια σε ρηχές λίμνες που κάλυπταν τότε τη λεκάνη.
Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nature Geoscience, ο χρυσός δεν μεταφέρθηκε σε στερεά μορφή αλλά σε μορφή ευδιάλυτων ενώσεων του χρυσου.
Όπως υποστηρίζει o Κρίστοφ Χάινριχ στο Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας, η όξινη βροχή που προκάλεσαν οι ηφαιστειακές εκρήξεις διέλυσε τον χρυσό, ο οποίος σχημάτισε στη συνέχεια διαλυτές ενώσεις που παρασύρθηκαν με τα ποτάμια. Όταν το υλικό αυτό έφτασε στις λίμνες του Ουιτγουότερσραντ, μικρόβια που ζούσαν στο νερό ανήγαγαν το χρυσό σε μεταλλική μορφή και τον ανάγκασαν έτσι να πέσει στο βυθό.
«Η βασική χημεία μάς λέει ότι η οργανική ζωή ανάγει χημικά το χρυσό από την ιοντική στη στοιχειακή μορφή του» λέει ο Χάινριχ στο περιοδικό New Scientist.
Ένα βασικό επιχείρημα υπέρ της νέας θεωρίας είναι ότι η ατμόσφαιρα της Γης δεν περιείχε καθόλου οξυγόνο πριν από 3 δισ. χρόνια -το οξυγόνο άρχισε να παράγεται περίπου μισό δισ. χρόνια αργότερα από φωτοσυνθετικά μικρόβια. Το οξυγόνο θα είχε διαλύσει τις διαλυτές ενώσεις του χρυσού με το θείο πολύ πριν προλάβουν να φτάσουν στη λεκάνη του Ουιτγουότερσραντ.
Η θεωρία φαίνεται ευλογοφανής, είναι όμως δύσκολο, και πιθανώς αδύνατο, να επιβεβαιωθεί άμεσα.
Αν όμως ο Χάινριχ έχει δίκιο, η εξορυκτική βιομηχανία μπορεί να λάβει υπόψη τη θεωρία για τον εντοπισμό νέων κοιτασμάτων χρυσού. Ο ίδιος ο ερευνητής δηλώνει ότι θα αναζητούσε σχιστολιθικά πετρώματα με μεγάλη περιεκτικότητα σε άνθρακα, κατάλοιπο των αρχαίων μικροβίων.
Επιμέλεια: Βαγγέλης Πρατικάκης
Newsroom ΔΟΛ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου