Νέα Υόρκη
Μπορεί το αλάτι να έχει
ενοχοποιηθεί για πρόκληση υπέρτασης, αλλά μια διεθνής μελέτη έρχεται τώρα να
αναδείξει και την θετική επίδρασή του στον οργανισμό μας. Σύμφωνα με στοιχεία
που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο Cell Metabolism, μια
διατροφή πλούσια σε αλάτι ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και
προστατεύει καλύτερα τον οργανισμό από τις λοιμώξεις.
Επιστημονική ομάδα από την Γερμανία και τις ΗΠΑ, με επικεφαλής τον μικροβιολόγο Γιόναθαν Γιαντς του Πανεπιστημίου και της Πανεπιστημιακής Κλινικής του Ρέγκενσμπουργκ, έκαναν πειράματα με δύο ομάδες ποντικιών που έφεραν λοιμώξεις του δέρματος, λόγω ενός παρασίτου.
Όσα πειραματόζωα ακολουθούσαν επί δύο εβδομάδες διατροφή πλούσια σε αλάτι, εμφάνισαν ισχυρότερη αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματός τους (κυρίως ενισχύοντας τη δράση των μακροφάγων κυττάρων) και έτσι κατάφεραν να καταπολεμήσουν τη λοίμωξη πιο γρήγορα και αποτελεσματικά, σε σχέση με τα ποντίκια που έτρωγαν ελάχιστο αλάτι.
Η παρατήρηση αυτή σημαίνει ότι το αλάτι, πέρα από τα γνωστά μειονεκτήματά του, μπορεί να έχει και θεραπευτική δράση έναντι των λοιμώξεων.
«Μέχρι τώρα, το αλάτι έχει θεωρηθεί ως επιβλαβής διατροφικός παράγων, καθώς έχει ξεκάθαρα αποδειχτεί επιζήμιο για την καρδιαγγειακή υγεία, ενώ πρόσφατες μελέτες το εμπλέκουν και στην επιδείνωση των αυτοάνοσων παθήσεων. Όμως η έρευνά μας αμφισβητεί αυτή την μονοδιάστατη αντίληψη και προτείνει ότι η αύξηση του επιπέδου του αλατιού στην περιοχή μιας λοίμωξης μπορεί να αποτελεί μια αρχαία στρατηγική για την καταπολέμησή της, πολύ πριν εφευρεθούν τα αντιβιοτικά», εξηγεί ο Δρ Γιαντς.
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν επίσης ότι στους ανθρώπους υπάρχει ένας φυσικός μηχανισμός, που αυξάνει το επίπεδο του νατρίου τοπικά, στην περιοχή μιας λοίμωξης από παθογόνο μικροοργανισμό.
«Η ιδέα ότι η αποθήκευση νατρίου από τον οργανισμό έχει εξελιχτεί ως αμυντικό όπλο, είναι πολύ συναρπαστική. Είναι τόσο καινοφανής, που είναι δύσκολο να την καταπιεί κανείς. Θα χρειαστεί αρκετός χρόνος, έως ότου η κοινότητα των ανοσολόγων αποδεχτεί αυτή την ιδέα», σχολιάζει η Ανοσολόγος Γκουέν Ράντολφ του Πανεπιστημίου Σεν Λιούις της Ουάσιγκτον.
Σε κάθε περίπτωση, οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι η έρευνά τους δεν πρέπει να ωθήσει τους ανθρώπους στην υπερκατανάλωση αλατιού, γιατί αυτό δεν θα κάνει καλό στην υγεία τους. Χρειάζονται περαιτέρω μελέτες πάνω στο ζήτημα, ενώ είναι ασφαλώς πρόωρο και υπερβολικό να συστήσει κανείς την αυξημένη κατανάλωση αλατιού από τον γενικό πληθυσμό.
Ο Δρ Γιάντς διευκρινίζει ότι «ακόμη κι αν κάποτε μια διατροφή πλούσια σε αλάτι βοήθησε τους προγόνους μας να καταπολεμούν τις αρρώστιες, σε μια εποχή που δεν είχαν αντιβιοτικά και άλλα φάρμακα, σήμερα πια μια διατροφή με αλατισμένα φαγητά θα έχει περισσότερα αρνητικά παρά τα όποια θετικά, όσον αφορά την ενίσχυση της άμυνας του οργανισμού. Γι’ αυτό θα είναι μάλλον πιο σωστό στο μέλλον να βρεθούν τρόποι να αυξάνεται η ποσότητα αλατιού με τρόπο εξωτερικό από το σώμα και όχι εσωτερικό, τρώγοντας περισσότερο αλάτι».
Οι ερευνητές θα συνεχίσουν τις έρευνες ελπίζοντας ότι αυτές θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη νέων φαρμάκων που θα βοηθούν στη τοπική αύξηση του επιπέδου του νατρίου μετά από μια λοίμωξη, για παράδειγμα με αλοιφές ή ειδικά δερματικά επιθέματα.
Επιμέλεια: Μαίρη Μπιμπή
Επιστημονική ομάδα από την Γερμανία και τις ΗΠΑ, με επικεφαλής τον μικροβιολόγο Γιόναθαν Γιαντς του Πανεπιστημίου και της Πανεπιστημιακής Κλινικής του Ρέγκενσμπουργκ, έκαναν πειράματα με δύο ομάδες ποντικιών που έφεραν λοιμώξεις του δέρματος, λόγω ενός παρασίτου.
Όσα πειραματόζωα ακολουθούσαν επί δύο εβδομάδες διατροφή πλούσια σε αλάτι, εμφάνισαν ισχυρότερη αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματός τους (κυρίως ενισχύοντας τη δράση των μακροφάγων κυττάρων) και έτσι κατάφεραν να καταπολεμήσουν τη λοίμωξη πιο γρήγορα και αποτελεσματικά, σε σχέση με τα ποντίκια που έτρωγαν ελάχιστο αλάτι.
Η παρατήρηση αυτή σημαίνει ότι το αλάτι, πέρα από τα γνωστά μειονεκτήματά του, μπορεί να έχει και θεραπευτική δράση έναντι των λοιμώξεων.
«Μέχρι τώρα, το αλάτι έχει θεωρηθεί ως επιβλαβής διατροφικός παράγων, καθώς έχει ξεκάθαρα αποδειχτεί επιζήμιο για την καρδιαγγειακή υγεία, ενώ πρόσφατες μελέτες το εμπλέκουν και στην επιδείνωση των αυτοάνοσων παθήσεων. Όμως η έρευνά μας αμφισβητεί αυτή την μονοδιάστατη αντίληψη και προτείνει ότι η αύξηση του επιπέδου του αλατιού στην περιοχή μιας λοίμωξης μπορεί να αποτελεί μια αρχαία στρατηγική για την καταπολέμησή της, πολύ πριν εφευρεθούν τα αντιβιοτικά», εξηγεί ο Δρ Γιαντς.
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν επίσης ότι στους ανθρώπους υπάρχει ένας φυσικός μηχανισμός, που αυξάνει το επίπεδο του νατρίου τοπικά, στην περιοχή μιας λοίμωξης από παθογόνο μικροοργανισμό.
«Η ιδέα ότι η αποθήκευση νατρίου από τον οργανισμό έχει εξελιχτεί ως αμυντικό όπλο, είναι πολύ συναρπαστική. Είναι τόσο καινοφανής, που είναι δύσκολο να την καταπιεί κανείς. Θα χρειαστεί αρκετός χρόνος, έως ότου η κοινότητα των ανοσολόγων αποδεχτεί αυτή την ιδέα», σχολιάζει η Ανοσολόγος Γκουέν Ράντολφ του Πανεπιστημίου Σεν Λιούις της Ουάσιγκτον.
Σε κάθε περίπτωση, οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι η έρευνά τους δεν πρέπει να ωθήσει τους ανθρώπους στην υπερκατανάλωση αλατιού, γιατί αυτό δεν θα κάνει καλό στην υγεία τους. Χρειάζονται περαιτέρω μελέτες πάνω στο ζήτημα, ενώ είναι ασφαλώς πρόωρο και υπερβολικό να συστήσει κανείς την αυξημένη κατανάλωση αλατιού από τον γενικό πληθυσμό.
Ο Δρ Γιάντς διευκρινίζει ότι «ακόμη κι αν κάποτε μια διατροφή πλούσια σε αλάτι βοήθησε τους προγόνους μας να καταπολεμούν τις αρρώστιες, σε μια εποχή που δεν είχαν αντιβιοτικά και άλλα φάρμακα, σήμερα πια μια διατροφή με αλατισμένα φαγητά θα έχει περισσότερα αρνητικά παρά τα όποια θετικά, όσον αφορά την ενίσχυση της άμυνας του οργανισμού. Γι’ αυτό θα είναι μάλλον πιο σωστό στο μέλλον να βρεθούν τρόποι να αυξάνεται η ποσότητα αλατιού με τρόπο εξωτερικό από το σώμα και όχι εσωτερικό, τρώγοντας περισσότερο αλάτι».
Οι ερευνητές θα συνεχίσουν τις έρευνες ελπίζοντας ότι αυτές θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη νέων φαρμάκων που θα βοηθούν στη τοπική αύξηση του επιπέδου του νατρίου μετά από μια λοίμωξη, για παράδειγμα με αλοιφές ή ειδικά δερματικά επιθέματα.
Επιμέλεια: Μαίρη Μπιμπή
health.in.gr, ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου