Στοκχόλμη
Για να
κάνουν το σπίτι πιο φωτεινό, οι διακοσμητές χρησιμοποιούν ανοιχτά χρώματα,
καθρέπτες και τρικ στο φωτισμό. Όλα όμως θα ήταν απλούστερα αν οι τοίχοι ήταν
διάφανοι.
Αυτό ίσως θα μπορούσε να γίνει στο εγγύς μέλλον χάρη στο «διάφανο ξύλο» που δημιουργήθηκε σε εργαστήριο της Σουηδίας με χημική κατεργασία του φυσικού ξύλου.
Πρόσφατες εξελίξεις που επέτρεψαν την παραγωγή διαφανούς χαρτιού κινητοποίησαν το ενδιαφέρον των ερευνητών για την ανάπτυξη παρόμοιων αλλά πιο ανθεκτικών υλικών.
Ο Λαρς Μπέργκλουντ και οι συνεργάτες του στο Βασιλικό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Στοκχόλμη πειραματίστηκαν με το ξύλο του δέντρου μπάλσα, ένα σπογγώδες, ελαφρύ και μαλακό ξύλο που χρησιμοποιείται μεταξύ άλλων σε σανίδες του σερφ και αρχιτεκτονικές μακέτες.
Σε πρώτη φάση, το ξύλο υποβλήθηκε σε χημική επεξεργασία για την αφαίρεση της λιγνίνης, ενός δομικού πολυμερούς που χαρίζει σταθερότητα στο ξύλο αλλά απορροφά το 80 με 95 τοις εκατό του φωτός που πέφτει πάνω του.
Το υλικό που προέκυψε δεν ήταν διάφανο αλλά άσπρο επειδή διαθλούσε το φως αντί να περάσει κατευθείαν από μέσα του. Για να γίνει πιο διάφανο, το υλικό υποβλήθηκε σε μια δεύτερη χημική κατεργασία κατά την οποία ενσωματώθηκε στην επιφάνειά του το ακρυλικό υλικό που γνωρίζουμε ως Plexiglass.
Το τελικό προϊόν δεν είναι απόλυτα διάφανο σαν το γυαλί, προσφέρει όμως διπλάσια αντοχή από το Plexiglass και σύμφωνα με τους ερευνητές είναι κατάλληλο για χρήση ως οικοδομικό υλικό.
Επιπλέον, το διάφανο ξύλο θα μπορούσε να αντικαταστήσει το γυαλί στα φωτοβολταϊκά πάνελ, δεδομένου ότι παγιδεύει ένα μέρος του φωτός που δέχεται και θα μπορούσε έτσι να αυξήσει την απόδοση.
Επόμενος στόχος της ομάδας είναι να πειραματιστεί και με άλλα είδη ξύλου και να αυξήσει περαιτέρω τη διαφάνεια του υλικού.
Αν το νέο προϊόν αποδειχθεί οικονομικά βιώσιμο και πρακτικό, οι τοίχοι του μέλλοντος θα μπορούσαν να παίζουν και ρόλο φεγγίτη.
Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Biomacromolecules.
Επιμέλεια: Βαγγέλης Πρατικάκης
Αυτό ίσως θα μπορούσε να γίνει στο εγγύς μέλλον χάρη στο «διάφανο ξύλο» που δημιουργήθηκε σε εργαστήριο της Σουηδίας με χημική κατεργασία του φυσικού ξύλου.
Πρόσφατες εξελίξεις που επέτρεψαν την παραγωγή διαφανούς χαρτιού κινητοποίησαν το ενδιαφέρον των ερευνητών για την ανάπτυξη παρόμοιων αλλά πιο ανθεκτικών υλικών.
Ο Λαρς Μπέργκλουντ και οι συνεργάτες του στο Βασιλικό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Στοκχόλμη πειραματίστηκαν με το ξύλο του δέντρου μπάλσα, ένα σπογγώδες, ελαφρύ και μαλακό ξύλο που χρησιμοποιείται μεταξύ άλλων σε σανίδες του σερφ και αρχιτεκτονικές μακέτες.
Σε πρώτη φάση, το ξύλο υποβλήθηκε σε χημική επεξεργασία για την αφαίρεση της λιγνίνης, ενός δομικού πολυμερούς που χαρίζει σταθερότητα στο ξύλο αλλά απορροφά το 80 με 95 τοις εκατό του φωτός που πέφτει πάνω του.
Το υλικό που προέκυψε δεν ήταν διάφανο αλλά άσπρο επειδή διαθλούσε το φως αντί να περάσει κατευθείαν από μέσα του. Για να γίνει πιο διάφανο, το υλικό υποβλήθηκε σε μια δεύτερη χημική κατεργασία κατά την οποία ενσωματώθηκε στην επιφάνειά του το ακρυλικό υλικό που γνωρίζουμε ως Plexiglass.
Το τελικό προϊόν δεν είναι απόλυτα διάφανο σαν το γυαλί, προσφέρει όμως διπλάσια αντοχή από το Plexiglass και σύμφωνα με τους ερευνητές είναι κατάλληλο για χρήση ως οικοδομικό υλικό.
Επιπλέον, το διάφανο ξύλο θα μπορούσε να αντικαταστήσει το γυαλί στα φωτοβολταϊκά πάνελ, δεδομένου ότι παγιδεύει ένα μέρος του φωτός που δέχεται και θα μπορούσε έτσι να αυξήσει την απόδοση.
Επόμενος στόχος της ομάδας είναι να πειραματιστεί και με άλλα είδη ξύλου και να αυξήσει περαιτέρω τη διαφάνεια του υλικού.
Αν το νέο προϊόν αποδειχθεί οικονομικά βιώσιμο και πρακτικό, οι τοίχοι του μέλλοντος θα μπορούσαν να παίζουν και ρόλο φεγγίτη.
Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Biomacromolecules.
Επιμέλεια: Βαγγέλης Πρατικάκης
Newsroom ΔΟΛ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου